عجیبه.. نه؟

میدونی عجیبه.. بیشتر از این که دلیل رفتارای هیچکس رو نمی فهمم و هر لحظه، بیشتر از قبل به این پی می برم که نمیتونم بفهمم کی راست میگه و کی دروغ و عجیب تر اینکه، بیشتر از اینکه عصبی باشم که چرا به کارام نرسیدم و از همه چی عقب موندم، که چطور با اون آرامش خاطر خوابیدم و خیالم تختِ تخت بود و وقتی از خواب پریدم تماسامُ چک کردم، مبادا زنگ زده باشن و تو خواب رد کرده باشم، که هیچکس زنگ نزده بود.. که عجیبه.. که چطور انقدر بهشون اطمنیان دارم.. بیشتر از هر چیزی.. که بیشتر از اون عجیبه که چطوری چشمام وسط خیابون قرمز میشه.. خیلی عجیبه..