ماشین زمان
آدم ممکنه بعد از یه مدت قیافه یه نفر رو به سختی به یاد بیاره، یا صداشون دیگه هیچ زنگی رو تو سرش به صدا نیاره، و حتا شنیدن اسمشون هم یاد چیزی نندازه. ولی کاری که حس بویایی با خاطرات آدم میکنه هیچکدوم ازینا نمیکنن. منظورمم بوی تلخ ادکلن هرمس و سیگار نمیدونم چی چی تو فلان کافه نیست. نه. یعنی مثلن یهو وایسادین پای ظرفشویی و دارید دستاتون رو می شورید، بعد یه چیزی میاد تو سرتون که میگید وا این از کجا پیداش شد؟ و این اتفاق هزار بار دیگه هم میوفته و شما می فهمین اینکه همیشه دم ظرفشویی یاد همچین چیز بی ربطی میوفتین خیلی هم اتفاقی نیست. ممکنه از بوی مایعِ دستشویی یا چیزی باشه مثلن. بعد تازه جالب اینه که وقتی شما با بو یه چیزی رو یاد می آرید، برعکس وقتی که یه نشونه می بینید و تو فکرش میرید، فقط خاطره رو جلو چشمتون تداعی نمیکنه، دقیقن شمارو می بره همونجا همون روز همون ثانیه. یعنی میخوام بگم یه جور ماشین زمانه و از هر خاطره و نشونه کوفتی دیگه ای بهتر کارش رو بلده. تو مواردی هم، بهتر بلده چطور حال ما رو بگیره.
