شبنم روی سبیل گربه های محله بچگی هام

دانشگاه آزاد چپ و راست بهم اس ام اس میده.

دقیقن نمیدونم چی قبول شدم. صنایع غذایی یا میکروبیولوژی.

ولی میدونم تو همون دانشکده و رشته هایی که همکلاسیام که امتحاناشونو شهریور پاس میکردن و سر کلاس خواب بودن و کل سال مشغول خوش گذرونی و پیِ دوست پسراشون و مسافرت بودن میرن، قبول شدم. میتونم فکر کنم که همه ش استرس داشته باشم یه وقت باهاشون چشم تو چشم نشم.

نمیخوام بگم دانشگاه آزاد خوب نیست فقط میگم نمیدونم چی میشه که اینجوری میشه.

سراسری هم چیزی نزدم به دلایلی. ولی احتمالن همون صنایع غذایی رو دولتی هم میوردم ولی نه تهران یا اصفهان، شهرای دور.

فکر اینکه از بابام بخوام پول شهریه بهم بده وقتی اینهمه وقته حتا نتونستم گوشی بخرم میخوام بمیرم. به فرض هم که برم سرکار - که هیچ تونایی ای ندارم - و بتونم پول شهریه رو بدم، فکر اینکه پولام رو خرج رشته و دانشگاهی بکنم که هیچ جوره بهش علاقه ندارم و بعد چهارسال فارغ التحصیل شم و هیچی به هیچی، میخوام سرم رو بکوبم به دیوار. 

خیلی گیجم خیلی. فقط میخوام از حقیقت فرار کنم و از صبح که پا میشم سرم رو فرو میکنم تو طاقچه یا فیدیبو و کتاب میخونم.